Διαβάζοντας τις επιλογές των αγαπημένων κρασιών της χρονιάς από τους ανθρώπους του Mr Vertigo μπορείτε να βγάλετε μπόλικα συμπεράσματα. Για το ποιοι είμαστε, για το ότι μας αρέσουν τα κρασιά που εισάγουμε ή αντιπροσωπεύουμε (τι πρωτότυπο!!) για το ότι μάλλον δεν είμαστε και Ωνάσηδες, για το γεγονός ότι βάζουμε καμιά φορά τη φαμίλια στην άκρη και πολλά ακόμα χρήσιμα και άχρηστα.
Αυτό όμως το οποίο πραγματικά οφείλω να ξεχωρίσω είναι το γεγονός ότι τα κρασιά που χαράσσονται στο μυαλό μας έχουν να κάνουν με τη στιγμή. Ίσως αυτό απαντάει με εξαιρετικό τρόπο στην κλασική ερώτηση ποιο είναι το καλύτερο κρασί. Είναι το πιο ακριβό; Είναι το πιο πολύπλοκο; Είναι το πιο σπάνιο; Είναι το πιο παράξενο; Είναι αυτό που πίνουν οι ειδικοί; Είναι αυτό που αρέσει στον πολύ κόσμο; Ποιο είναι;
Βλέποντας πως κάθε μια από τις παρακάτω επιλογές σχετίζεται με τον χρόνο, τον τόπο, την εμπειρία, την παρέα, τη στιγμή, νομίζω πως η απάντηση είναι ξεκάθαρη και είναι η ευχή μας μαζί με περίσσευμα υγείας για την καινούρια χρονιά που έρχεται. Μακάρι το 2023 να σας δώσει πολλές όμορφες στιγμές που κατόπιν θα αναπολείτε παρέα με τα κρασιά που τις συνόδεψαν. Όποια και αν ήταν αυτά…
Διαβάστε λοιπόν κάποιες από τις δικές μας στιγμές για το 2022 και τα κρασιά τους…
Καλές γιορτές σε όλους!
Γρηγόρης Μιχαήλος
Υ.Γ: Θα αφήσω λίγο τα δικά μου στην άκρη και θα δώσω το βήμα στην αγαπημένη ομάδα του Mr Vertigo για την ώρα. Τόπος στα νιάτα!!
1. Γιάννης Παππάς
Θα γίνω γραφικός και θα ξεκινήσω με το “Τα καλύτερα κρασιά είναι αυτά που πίνουμε με φίλους”. Το 2022 ήπια κάμποσα κρασιά, κάποια από αυτά ήταν “μεγάλα”, κάποια ήταν πιο απλά, κάποια είναι σαν να τα έχω ακόμα στο στόμα μου και κάποια τα θυμήθηκα μόνο όταν έκανα αναδρομή στις φωτογραφίες του κινητού μου. Παρόλα αυτά, η φετινή οινική στιγμή που δε μπορώ να ξεχάσω ήταν τη 17η Νοεμβρίου που έτυχε να είναι και η 3η Πέμπτη του Νοέμβρη, δηλαδή η παγκόσμια πρεμιέρα για το Beaujolais Nouveau. Μαζευτήκαμε λοιπόν με καλούς φίλους σε ένα εστιατόριο στο Παγκράτι, όπου οι απίστευτα φιλόξενοι ιδιοκτήτες μας επέτρεψαν με μεγάλη χαρά να κάνουμε Bring you own bottle. Στην αρχή ξεκινήσαμε με ένα Beaujolais Nouveau “για το καλό”, από το οινοποιείο Chateau Cambon. Ένα πάρα πολύ ωραίο καλωσόρισμα, αλλά ταυτόχρονα και ένα teaser του τί μπορεί να παράξει η συγκεκριμένη περιοχή και η ποικιλία Gamay. Δοκιμάσαμε τέσσερα από τα δέκα Cru του Beaujolais με πρωταγωνιστές τα αδέρφια Antoine και Julien Sunier, τον τεράστιο Marcel Lapierre και το Chateau Cambon. Μείναμε έκπληκτοι από το πόσο απολαυστικά ήταν όλα τα κρασιά, από το Fleurie και το Morgon, μέχρι το απλό Beaujolais Village και το Nouveau. Στο τέλος της βραδιάς καταλήξαμε όλοι ότι το Beaujolais… gamay.
2. Χαρά Μπότσιου
Ανάμεσα σε τόσες ετικέτες κρασιών, το Albahra ήταν αυτό που φέτος μου έκλεψε την καρδιά! Ένα κρασί από την Castilla-La Mancha στην Ισπανία. Βλέποντάς το στο ράφι μου τράβηξε την προσοχή το έντονο κίτρινο χρώμα της ετικέτας και μου έκανε εντύπωση το περίεργο όνομά του, που αρχικά δεν ήξερα ούτε πως προφέρεται! Η προσιτή τιμή του μου έδωσε εναν ακόμη λόγο να το δοκιμάσω. Θα τρώγαμε πίτσα με φίλους, μια κλασική κι αγαπημένη μαργαρίτα, και έτσι σκέφτηκα «γιατί όχι, θα ταιριάζει!» Ε! Νομίζω ο συνδυασμός πέτυχε! Το Albahra είναι ένα κρασί με ξεκάθαρη την αίσθηση του κόκκινου φρούτου, της λεβάντας και της μέντας. Έχει φρέσκια οξύτητα, νότες από μπαχάρια και μαλακές τανίνες, χαρακτηριστικά που δημιουργούν μια όμορφη ισορροπία! Ακόμη και χωρίς φαγητό θα το χαρακτήριζα ίσως το τέλειο everyday κρασί! Έχει χαρακτήρα και το δείχνει από το άνοιγμα της φιάλης μέχρι το τελείωμα της!
3. Φαίη Τσιλιβή
Για μένα η μεγάλη αποκάλυψη της χρονιάς που μας αφήνει, ήταν η Σαντορίνη του Σπύρου Χρυσού! Ασύρτικο, Αθήρι, Αηδάνι οι ποικιλίες που το συνθέτουν και ελάχιστες οι παρεμβάσεις στην οινοποίησή του. Η χαρά του να γεύεσαι τη δύναμη του terroir. Την δοκιμή την κάναμε με την συνάδελφό μου Σταυρούλα (ή αλλιώς «κολλητή» όπως αποκαλούμε η μία την άλλη) ένα καλοκαιρινό απόγευμα μετά την δουλειά. Πίνοντας την πρώτη γουλιά ενθουσιάστηκα! Δεν είχε τύχει να δοκιμάσω ξανά κρασί με τόση αλμύρα και ενέργεια! Η ορυκτότητά του επίσης σε ταρακουνούσε και σε συνδυασμό με το ώριμο φρούτο του έδινε ένα αποτέλεσμα που μου φάνηκε τρομερά ενδιαφέρον. Και κάπου εκεί κατάλαβα πως τα κρασιά έχουν μαγικές δυνάμεις! Το κρασί αυτό με έκανε να ταξιδέψω. Από την πλατεία της θορυβώδους μεγαλούπολης βρέθηκα να ανασαίνω αέρα νησιού και να μυρίζω τη θάλασσα. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αλλά ένιωθες ότι αυτό το κρασί έχει φτιαχτεί με αγάπη.
Φαγητό δεν είχαμε, δεν χρειάστηκε κιόλας με τόσο νόστιμο κρασί. Χόρτασε ο ουρανίσκος μας και η ψυχή μας!
4. Ανθία Παπουρτζή
Φέτος είχα τη τύχη να πάω για τρύγο σε ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας. Στη Κεφαλονιά. Η Κεφαλονιά πέρα από τις μαγευτικές παραλίες και τοπία που σου κόβουν την ανάσα, έχει και εξαιρετικά κρασιά! Οι άνθρωποι είναι ζεστοί, φιλόξενοι και πάντα χαμογελαστοί. Οι οινοποιοί σαν μια γροθιά, ανταλλάσσουν απόψεις, αλληλοβοηθιούνται και τα βράδια μετά τις δύσκολες μέρες του τρύγου, μαζεύονται, πίνουν κρασιά και λένε ιστορίες. Έτσι έγινε και εκείνο το βράδυ. Μαζευτήκαμε όλοι μαζί, χαρούμενοι, αν και κουρασμένοι, να γιορτάσουμε το τέλος του τρύγου. Μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό είχαμε ανοίξει ήδη τη πρώτη φιάλη κρασί. Ένα Palo Blanco 2020. Ένα απίστευτο λευκό κρασί από τη Τενερίφη και το οινοποιείο Envinate, από Listan Blanco σταφύλια. Είχε εντυπωσιακή οξύτητα, υφάλμυρη γεύση και ορυκτότητα. Ένα κρασί που μυρίζει "μπαρούτι", αφού η περιοχή Valle de la Orotava της βόρειας Τενερίφης έχει ιδιαίτερα ηφαιστειακά χώματα. Το Palo Blanco λοιπόν, είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου κρασιά, που θα θυμάμαι για πάντα, όπως θα θυμάμαι και εκείνο το βράδυ.
5. Σταυρούλα Νικολάου
Ήταν απόγευμα Παρασκευής και μόλις είχε φθάσει στην Αθήνα ένας φίλος από την Αυστρία διψασμένος για ελληνικό κρασί!
Καθίσαμε σε ένα εστιατόριο στο κέντρο της πόλης και στην λίστα των κρασιών ξεχώρισα μια ετικέτα από ένα αγαπημένο μου οινοποιείο. Το όνομα της “Xiropotamos” by Tatsis! Αυτό το blanc de noir Ξινόμαυρο ήταν ίσως η μοναδική ετικέτα από το οινοποιείο που δεν είχα δοκιμάσει και είχε έρθει η ώρα να την ανακαλύψω τόσο εγώ όσο και ο Dominik, που είναι μέγας λάτρης των φυσικών κρασιών. Ανοίξαμε το κρασί και τα αρώματα αμέσως μας ενθουσίασαν. Μπαρούτι και ώριμα φρούτα σε συνδυασμό με το χαρακτηριστικό οξειδωτικό στυλ του οινοποιείου αποτέλεσαν για ακόμα μια φορά μια τρομερά ευχάριστη έκπληξη. Απόλυτα γαστρονομικό, ζουμερό και με τραγανή οξύτητα, ταίριαξε φανταστικά με το καρπάτσιο μόσχου αλλά και τo βοδινό rib eye που είχαμε μπροστά μας. Ο χαρακτήρας του Ξινόμαυρου στη blanc de noir εκδοχή του ήταν τρομερά απολαυστικός.
Η ώρα περνούσε και εμείς ακόμα αναλύαμε το κρασί. Ο Dominik από εκείνη την ημέρα το προτιμά συχνά και εγώ μετανιώνω που δεν το είχα πιεί νωρίτερα.
Cheers to the naturals!
6. Δήμητρα Γκαϊνταρτζή
Δύσκολη η επιλογή ενός μόνο κρασιού ως το αγαπημένο μιας ολόκληρης χρονιάς, ωστόσο δύσκολο και το να μην επιλέξω το Μεταγειτνίων από το οινοποιείο Σκλάβος-Ζησιμάτος, μετά από την προσωπική μου επίσκεψη τον Οκτώβρη στο οινοποιείο. Παρότι όχι η πρώτη φορά που το δοκίμαζα, η αγαπημένη μου παρέα στο πλευρό μου, η καταπληκτική συνοδεία τοπικών κεφαλλονίτικων τυριών και αλλαντικών, η εποικοδομητική συζήτηση, η ανταλλαγή ιδεών και απόψεων με τους ανθρώπους στο οινοποιείο για κρασιά (και όχι μόνο) με θέα τους ίδιους τους αμπελώνες που δίνουν σε συνδυασμό με την σκληρή δουλειά, το μεράκι και την αγάπη των οινοποιών το υπέροχο αυτό κρασί, είναι σίγουρα κάποιοι από τους λόγους που δύσκολα θα φύγει από την πρώτη θέση για φέτος τουλάχιστον, στην καρδιά μου.»
7. Πέτρος Μυλωνάκης
Τί ωραία λοιπόν που είναι αυτά τα ξαφνικά, τα απροσδόκητα! Και αν περιλαμβάνουν και κρασί, τότε απογειώνεται η στιγμή!
Απόγευμα Κυριακής λοιπόν, στο Μr Vertigo, λίγο πριν τις 20:00 και εγώ ετοιμάζομαι να κλείσω, να φύγω on time για να μεταφέρω τους γονείς μου (που είχαν έρθει επίσκεψη στην Αθήνα) στο λιμάνι για να φύγουν. Την ώρα εκείνη μας επισκέπτεται ένας πελάτης με σκοπό να αγοράσει μία Αντιγόνη του Οικονόμου και να την πάρει πίσω στη χώρα του, τον Καναδά. Συζητήσαμε μαζί του για τα κρασιά αυτού του σπουδαίου παραγωγού, ταιριάξαμε πολύ σύντομα και ο Frederic λέει στον Γιάννη και σε εμένα, "θέλω να αγοράσω και τη Σητεία του ‘04. Όμως επειδή μπορώ να πάρω μία φιάλη μαζί μου στο αεροπλάνο, προτείνω αυτή, να τη μοιραστώ εδώ τώρα μαζί σας". Έσκασε σαν βόμβα στα αυτιά μου η πρόταση, σε σημείο που σκέφτομαι, "συμβαίνει όντως αυτό;"
Αυτόματα λοιπόν σχηματίζεται το εξής δίλημμα: Έχω μπροστά μου την ευκαιρία να δοκιμάσω ερυθρή Σητεία του Οικονόμου του ‘04 για πρώτη φορά, με τίμημα να μην αποχαιρετήσω ούτε να συνοδεύσω τους γονείς μου μέχρι το πλοίο. Να μην τα πολυλογώ, η συνέχεια είναι αυτή που φαντάζεστε...Εγώ να γυαλίζω ποτήρια για να δοκιμάσουμε αυτό το μοναδικό κρασί (όπως και το Cabernet-Merlot του ‘12 στην πορεία), και οι γονείς μου με ταξί στον Πειραιά!
8. Βαγγέλης Ντομόπουλος
Έρχεται η ώρα να σχολάσω από το Mr Vertigo, αλλάζω και ανεβαίνω τα σκαλιά για να χαιρετήσω τους συναδέλφους μου. Προς έκπληξη μου τους βλέπω όλους μαζεμένους στον πάγκο γευσιγνωσίας πάνω από τις Βουργουνδίες όλοι με ένα ποτήρι Zalto στο χέρι να πίνουν ένα κόκκινο κρασί. Φωνάζω αμέσως "Τι πίνετε εκεί; Μου απαντάνε "Tissot!" Ο Γιάννης Σ. είχε κάνει πάλι τα κόλπα του. Χωρίς δεύτερη σκέψη πιάνω ένα ποτήρι (πρώτη φορά που θα έπινα κρασί σε ποτήρι Zalto) και ρίχνω το βλέμμα μου στο κρασί. "Tissot Trousseau Singulier 2018" Δοκιμάζω...
Ώριμα κεράσια, δαμάσκηνα και φλούδες πορτοκάλι με απαλές γήινες, και πιπεράτες νότες. Μαλακές και ώριμες τανίνες, μέτρια οξύτητα και μέτριο προς ελαφρύ σώμα. Ένα κομψό κρασί με τρυφερό άγγιγμα, απλά συγκινητικό!
